Ik weet nog dat ik deze foto maakte. Ik was in het moment, zeg maar.
Het ging me om het contrast, om de grootsheid van dit landschap - ongrijpbaar, openwaaiend - met daartegenover de kleine details die het beeld specifiek maken, de tomen ganzen in de lucht, de kerktoren en de kale bomen ver weg aan de einder. Die einder ligt laag in de compositie, zoals op het schilderij ‘Zicht op Haarlem met bleekvelden’ van Jacob van Ruisdael. Het gebeurt in de hemel die van blauw naar wit overloopt.
De horizontale drager van het beeld is de Waal, nauwelijks zichtbaar, met een boot die van links naar rechts vaart. Op het voorplan liggen de bevroren weilanden met ontelbare ganzen die elk moment kunnen opvliegen.
Alles is een symbool van het vergaan van de tijd, het aardse leven, tegenover de onbenoembare eeuwigheid.
Ik vond de foto terug, onverwachts in een vergeten mapje, en deel hem hier graag. Klik op de foto om te vergroten.
Reactie plaatsen
Reacties