Het zal je niet ontgaan zijn, overal bloeien de krokussen. In allerlei kleuren, dicht bijeen, in bosjes, plukjes, groepjes. Soms staat er eentje alleen, solitair. Dat zijn verkenners van de aanstormende lente. Een soort bloeit echter pas in oktober, de Crocus sativus of saffraankrokus. Helaas niet bij ons te vinden. De oranjerode stempels van zijn violette bloemen leveren de kostbare saffraan, een kleur- en smaakstof voor de keuken - voor de gele rijstepap - die bovendien geneeskrachtig (pijnstillend) zijn. In Wallis in Zwitserland, tegen de zuidflanken omhoog, ligt het dorpje Mund. Daar wordt op 1.200 meter hoogte deze krokus gekweekt, verspreid over wel zeventig velden. Kalkrijke grond die goed afwatert en een bodem van fijn zand, licht lemig en losjes, droog en eerder arm.
Elke bloem bevat één stamper met drie stempels. Af en toe eentje die er vijf heeft en die noemen ze in de volksmond ‘Eine Königin’. Je moet je voorstellen dat die met de hand geplukt worden, daarboven op de steile berghelling, en dat er voor honderd gram saffraan 13.000 stempels nodig zijn. Na indroging blijft slechts een vijfde van het oorspronkelijk gewicht van de bloem over. Om een kiloprijs vast te stellen dienen er 130.000 bloemen geplukt. Een voor een, met de hand, in twee weken tijd, want de Crocus sativus bloeit slechts acht dagen. Vandaar de bijnaam, het Rode Goud.
Reactie plaatsen
Reacties