Het valt op hoe vriendelijk mensen hier tegen elkaar doen. Op straat, in het verkeer. Met een rust, zonder irritatie op de soms moeilijke verkeerssituaties in die smalle en steile straatjes.
Ze zijn ook bezorgd voor elkaar. Toen ik ergens alleen liep op een wat steile weg, stopte een auto en vroeg de chauffeur of ik een lift wilde. De volgende dag opnieuw. Men vraagt hoe het gaat. Cómo estás?
Bij de kassa moet je geduldig zijn, dat is eerder een verzamelpunt dan een doorstroom zoals bij ons, waar men onbeschoft staat te dringen. Verongelijkt. Misschien komt het wel door de drinkwaterbronnen waar iedereen van oudsher (en nog steeds) dagelijks vers water komt halen. Daar is een praatje snel gemaakt. Dorps, zeker, daar ben je nooit alleen. Ons dorp heeft er twee belangrijke, twee kilometer uit elkaar. De Fuente del Algarrobo aan de westkant (foto) en de Fuente Alta, in het oosten, waar wij aan wonen. Vier kilometer heen en terug, mijn dagelijks wandelingetje. Hola! Buenos dias! Ik zal het missen.
Ps wanneer je op de foto tikt wordt die vergroot en zie je de tegeltjes beter waarop een afbeelding uit de begintijd van de bron.
Reactie plaatsen
Reacties