Het is de Goede Week. Ik ben niet gelovig, wel erg religieus merk ik dikwijls, zeker in de Goede Week. Gevoelig voor het kerkelijke, de rituelen, de gebruiken, de architectuur. Natuurlijk ook voor de muziek, het polyfone. En Bach, de Mattheus passie. Deze week luister ik elke avond. Gisteren Reinbert de Leeuw, vanavond Ton Koopman, morgen René Jacobs, donderdag Philippe Herreweghe en vrijdag Raphaël Pichon. De gezongen lijdensweg die naar de hemelpoort voert.
Ik heb een keer gedroomd dat ik bij de hemelpoort aankwam. Weet ik nog goed, elk detail van die droom. Laatst zag ik die poort terug, identiek, in de Iglesia Mayor Parroquial y Arcipestral de Nuestra Señora de la Encarnación in Olvera, Andalusië. Rank, gracieus, hoog. Wat stoffig aan de voet. Ze was helemaal in hout, met opgaande stijlen en daarachter donker, glanzend en iets weerspiegelend, zodat onduidelijk bleef wat daar was, iets oneindigs, iets wat lokte.
Daar bleef je niet staan, daar wilde je naar binnen.
Reactie plaatsen
Reacties