Ik heb een roman geschreven die zich afspeelt in de Goede Week. Ik weet exact wat de personages deze dagen zullen doen en hun zal overkomen. Soms is dat verweven in die tijd. Hoofdpersonage is een vrouw die, net als ik, nogal religieuze gevoelens heeft. Ze gaat op reis naar haar geboortedorp in Zwitserland en neemt een oudere vriend mee, die de verteller van het verhaal is.
Ik heb in totaal meer dan vijf jaar aan de tekst gewerkt. Ook om te ‘ leren’ schrijven, want een roman kent andere wetten en die moet je je eerst eigen maken. In het begin was ik geneigd alles te beschrijven, met veel adjectieven en bijvoeglijke naamwoorden. Ik deed er lang over om het juiste vertelperspectief te vinden, want dat kan het verhaal een heel andere spanning geven. Wie vertelt wat aan wie. Een vak leren, noemen ze dat, een soort privé hbo-opleiding.
Nu ligt de uiteindelijke versie bij een literair agent. Geen idee wat het verdict zal zijn. Hopelijk leest hij of zij het deze week, dat beïnvloedt misschien een beetje. Het liefst wil ik ze elke dag contacteren om nog iets te vertellen, om te zeggen dat ik best wat wil herschrijven, de titel kan veranderen, het einde wat minder lief maken. Ik kan me inhouden.
Het moeilijkst vind ik om met iets anders verder te gaan. In Andalusië werd ik voldoende afgeleid, hier thuis is het lastig de draad op te pakken en aan een nieuwe roman of verhaal te beginnen. Het voelt als verraad tegenover wat ik heb geschreven, een soort vreemdgaan. Stel dat ze bellen en vragen of ik eens kom praten ...
Reactie plaatsen
Reacties