De laatste winterkleur die verdwijnt is die van het riet. Dat vale beige dat bijna licht lijkt uit te stralen.
Het is dood, en toch, kijk, van onderuit verschijnt nieuw groen, een spruit, nog niet meer dan wat opschot vanuit de wortelstokken. Het heeft kracht, schiet omhoog, met de punt van een speer. Onderwijl staan de oude stengels te wiegen in de wind, verlegen, niet wetend wat te doen. Vroeger werd ze weggebrand door de boeren, dat mag niet meer, voor de insecten die erin leven. Daarbij vinden wij het decoratief. Nature morte, zeggen de Fransen. Stilleven, zeggen wij.
Reactie plaatsen
Reacties