Weer thuis.Gek genoeg zie ik onverwachtse beelden wanneer ik terugdenk aan Andalusië. Natuurlijk is er het landschap en de witte dorpen, de mensen die ik ontmoette, de bizarre momenten. Ze zijn kort en bewegingsloos, als foto’s. Absoluut geen hoogtepunten, eerder kleine ogenblikken van alledag. Ze moeten nog gedijen en zich ordenen, het zijn er te veel, ze hebben nog geen voorrang op elkaar en ik weet nog niet wat op den duur van importantie zal zijn. Dat pakt soms heel anders uit. De kracht van het onopvallende moet nog zijn werk doen.
Reactie plaatsen
Reacties