Op de parkeerplaats zag ik twee machten die elkaar ontkenden. Bewust. De een brutaal en bij machte, in de lucht, de ander kwetsbaar, bijna nederig, op de aarde.
De een bewoog lineair, de ander spreidde zichzelf. Die eerste bleek bij goed kijken met vier te zijn, de ander daarentegen stond alleen.
Na een tijdje waren de vier verdwenen, zo ook hun sporen, opgegaan in het niets. Al konden ze zo met bulderend lawaai onverwachts terugkomen. De ander stond er nog, iets meer uit de knoppen, een ietsiepietsie, met het oog niet te zien. De tijd werkte dus op beiden in, al was dat niet te merken.
Reactie plaatsen
Reacties